قند عسلم

ببينيد هميشه آدمي مهربون هست كه اول با خودش مهربون باشه ما وقتي مردم رو دوست داريم كه خودمون را دوست بداريم و تازه مردم را خوب بدونيم وقتي ما توي زندگي مردم را خوب بدونيم ترسي از بيان نظر و عقيده و صحبت كردن نخواهيم داشت وقتي من احساسم را از شما پنهان مي كنم و احساسم را نمي گم اصلا دليل اين نيست من شما رو دوست ندارم علتش اينه كه من از شما مي ترسم چرا يك فرد از كس ديگه مي ترسه چون شما بدي

اگر روزي هم كسي به شما اومد گفت من خواهر و مادرم و پدرم را دوست ندارم اينجا ما بايد بدانيم منظور فرد كار آنهاست نه خودشون چون وقتي به كسي ميگي دوستش ندارم يعني اونها نيستند ولي وقتي هستند منظور همونه كه من ميگم

من توي گفتن نظرم در جاش نگراني ندارم چون فردي كه در بيان احساسات و حرف در مورد خودش مشكل و پته پته ميكنه علتش اينه كه از بس خودش رو كنترل مي كنه كه اينو بايد گفت اينو نبايد گفت و تازه مادرها لبخند ميزنند و مي گن خجالتي كه همين كنترل همون مادره و پدره كه هي مي گن آن جوري بايد گفت اينجوري نبايد گفت مردم اينجوري مي فهمند و غيره

در حاليكه ما هميشه لازم نيست همه چي حدشو واسه ديگران بگيم توضيح بدهيم مثلا براي اينكه مي گم پول بگم منظور از پول چيه يا چه حد منظورمه ما بايد يك كلياتي رو در نظر بگيريم و فرض هم بر اين باشه كه تمام مردم هم ميفهمند و حالا قضاوت مسئله ديگريست به عهده ديگران

روزي چندين نامه چندين نظر مي آيد كه بيا در رابطه با قسمت نظر خواهي جواب خانم و آقا رو بده بيا بزن تو دهنش بيا بگو تو با مني بيا بهشون بگو تو كي رو دوست داري يا نداري بيا يك چيزي بگو

من قصد توهين به هيچ كدوم ندارم افرادي كه نظراتشون را ميگذارند تنها و تنها نظر شخصي و عقيده خودشون هست و من صد بار گفتم دوست ندارم دخالتي بكنم و خودم رو قاطي بكنم هيچ تمايلي هم ندارم بيام خودم حتي يك نصف خط و حتي يك نقطه بزارم البته ايمان داشته باشيد تمام قسمت نظرات و نوشته ها حتي اين اطمينان رو دارم و به شما ميدهم كه ترجمه ميشه و در اختيار ديگران هم قرار ميگيره ولي بزاريد من به شما علت دخالت نكردن خودم رو از عقيده خودم بگم

من ابدا دچار اين توهم نيستم و نبودم كه ديگران خيلي مهم هستند و من فرد مهمي نيستم

من دليلي نميبينم خودم را براي ديگران احساسم و حسم را براي ديگران توضيح و توجيح كنم نه من در حد ضرورت اين كار را دلم بخواد ميكنم شايد به من اصلا اعتنا هم نكنند فهميدند فهميدند نفهميدند هم كه نمي فهمند اين مشكل من نيست

حالا دوستداران من اومد كسي يك نظر تند و بد در مورد من داشت دارند كه دارند

من كه صبح تا غروب نمي تونم دنبال همه بيافتم ديگران رو تصيح كنم كه بگم منظورم چيه و منظور تو چي بود

من ميام يك چيزي مي نويسم دهها نفر دوست دارند موضوع اينطور طرح بشه و مطرح بشه اينجوري گفته بشه اينو اشاره كنم آخه اينطوري كه نميشه من نميتونم ببينيم هر كسي چي رو درست و غلط ميدونه و چي رو دوست داره بشنوه

ببينيد به اين نكته من كاملا توجه كنيد "روزي كه آدمها دنبال بهانه ميگردند حرف و بهانه رو شك نداشته باشيد پيدا ميكنند ولي اين مربوط به نقطه نظرات اونهاست و شكل خاص زندگي هست كه آنها ميكنند كه به ما اينجور نگاه ميكنند بايد اين داستانها رو رها كرد و ببينيد درست و خوبش چيه من اگر چيز درست مي نويسم و كار اشتباهي نكردم فردي فكر ميكنه من گنهي كردم بزاريد فكر كنه ابدا من اصراري ندارم صحبتي بكنم علتش را دليلش را هم به عهده گربه بزاريد "

فراموش نكنيد فردي اومد گفت و بارها تكرار كرد من انسان باهوشي هستم در صورتيكه همه ايمان دارند من خودم اصلا به اين مسئله معتقد نيستم و شما هم اگر مرا ميشناسيد ميدانيد كه بارها گفتم  ولي عزيز من بزاريد به شما بگويم آدم باهوش اگر شما به آن معتقد هستيد كه من هستم اين است و بايد قبول كنيم هوش به من ميگويد "از ديگران انتظاري داشته باش متناسب با آنچه هستند " يك فرد باهوش كه اگر من هستم بيشتر نبايد از افراد كه انتظار مهر و محبت داشته باشم

من توي زندگيم كمال پرست و بي نقص پرستي نداشتم كه هميشه اينقدر نگران باشم كه كارهايم و حرفهايم را درست انجام دهم  كه هيچ كس به كار من اعترض نتونه بكنه كي به شما توي مغز شما كرده من بايد همنشين فلان دكتر يا فلان دختر كارخانه دار بايد باشم و وقتي من ميگويم آدم درست حسابي ميگوئيد چي پسر فلان كارخانه فلاني هم اونجا هست يا بود برم همنشين كي بشم  كه همه بگن چيه و شناخت اونها ازمن چيه و من و كارم سطح بالاست؟ نه جايگاه من مال منه.حرفت حسرته جونم من با كسي بايد باشم و قراره باشم كه خودم دوست دارم نه شما متناسب براي من ميدانستيد وقتي اينجوري با كمال گرايي و نگاه ديگران با اون مقياس انتخاب كنم هر وقت انتخابي دارم توش ناراحتم و احساس بدي خواهم داشت و هيچ زمان هم آنطور كه بايد نميتونم باشم و چون تمام انرژي و كارم را روي يك مسئله ميزارم به هيچ كار ديگه نميرسم  چون ميخواهم كمال رو داشته باشم ،بزاريد براتون همانند سازي بكنم من نميتونم خونه ام و اتاقم را خوب و خيلي خوب تميز كنم چون اگر اين كار روبكنم ميشه روزي 6 ساعت بعدش بيام درسهايم رو هم خيلي خيلي خوب بخونم بشه 10 ساعت ميشه بگيد چي موند؟من دقت كنم كه همش كمال پرست باشم چي ميمونه همش بيام ببينيم و تلاش كنم ببينيم چي مينويسم و دقت كنم چي بنويسم به حسن و حسين بر نخوره  ميشه زندگي كه هيچيش نموند من قراره خونه ام رو تميز كنم درسم رو بخونم و سر كار هم برم كتاب بخونم تلويزيون نگاه كنم و پستم رو هم بنويسم خوب عزيز دانشمند من بايد همه اين كارها رو ناقص بكنم نه كامل كامل و هيچ عيبي هم نداره افرادي كه بيش از اندازه توي اين موارد وسواس داريد به هيچ كارشون كامل نميرسند و در انتها هميشه ناراحت و نگران هستند و از پا در مي آيند از من قبول كنيد ما و من ناقص هستيم و همه كارهامون هم ناقص هست و از قديم ميگويند كار كامل رو كي كرده ؟هيچكس نكرده(من اينطوري ميگم)

من تنها كوشش ميكنم با واقعيت بيني و تقسيم كار و انرژي بيشترين سود را ببريم و كمترين هزينه رو بكنم

هدف ما بهترين را داشتن ميتواند باشد ولي خوب چيزي كه بايد 30 دقيقه باشه من بايد 15 دقيقه انجام بدهم چون وقت ندارم من غذايم را ميتونم 20 دقيقه بخورم ولي مجبورم 10 دقيقه بخورم وقت ندارم درسي كه بايد 6 ساعت وقت براش بزارم وقت ندارم 4 ساعته ميخونم  خونه اي كه بايد 1 ساعت وقت جمع و جورش بزارم من 15 دقيقه ميكنم عزيز من زندگي هميشه اينه چون هميشه من اينو توي زندگيم ميدونم رسيدگي به يك كار منو محروم ميكنه از يك كار ديگه و تا زماني كه اينها رو توي ذهنمون تصيح نكنيم و اين پيام را بخودمون نديم كه مثل من هر روز به خودم ميگم من موجودي ناقص هستم كه انتخابهايم ناقص و كارهايم ناقص انجام خواهم داد و متاسفانه اين ناقص هميشه سر جاشه حالا چه گربه زبونش رو بخوره چه ديگران وي را بي عرضه خطاب كنند من تنها كوشش ميكنم هر دفعه از دفعه قبل يك كمي كاملتر كارم را بكنم و در عين حال توازون و بالانس رو توي زندگيم داشته باشم

به خوابم برسم به تغذيه ام برسم به مطالعه ام برسم به دوستانم برسم پستم را بنويسم و تلويزيونم رو هم نگاه كنم

وقتي من همه اين كارها رو ميخواهم بكنم امكان نداره همش رو تا حدي بكنم كه مطلوب و مناسب باشه ما نميتوانيم همه كار را به صورت كامل انجام دهيم

وآدمي كه خودش رو خوب نميشناسه و نميدونه چطوري به خودش اجازه بايد بده بره دنبال نظر و فكر ديگران كه حالشون خوبه يا بده؟

ما چرا از ديگران گله ميكنيم كه ما رو نمي فهمند؟چرا گله ميكنيد بي عرضه هستند و جواب فلاني را نميدهي؟آيا شما خودتان حرف خودتان را ميفهميد؟من اگر به شما بگم من اصلا حتي نظرات شما رو نمي فهمم و بايد از راه و طرق نجومي فهميد باور ميكنيد؟ چطور توقع داريدمن حرف شما را بفهمم و عمل كنم اين مسائل همش شعاره يعني چي من منظور ديگران را نميفهمم يعني امروز جمعه هست من نميفهمم؟ يعني چي نميفهمم؟مثال بزنيد برام. يعني من اون ته بدجنسي و احساس ديگران رو نمي فهمم؟ از طرف من ايمان داشته باشيد هيچ كس و هيچ كس احساس فرد ديگر را آنچه كه هست نمي فهمه چرا ميخواهيد اگر فردي در شبي احساسي داشت شما بگيد بد بود

من بايد احساس خودم رو بدونم ولي ما هم از خودمون  نميدونيم

وقتي از ايران ميرم و وقتي ازخارج بر ميگردم يا از اين كشور وارد اون كشور ميشم ناگهان به خودم ميگم واي چه احساسي در رابطه با اينجا داشتم ما اشتياق داريم به كسي برسيم و ببينيمش وقتي دو دقيقه ميرسيم ميگيم بيخودي من بهش رسيدم .احساس ما رو درك نميكنند و نميفهمند همش همينه ما خودمون احساس خودمون را نميدانيم